"ही पाखरं वेडी भोळी भाबडी भराऱ्या घेतात उंच आस्मानी हरवले हक्काचे घर त्यांचे म्हणून भिरभिरतात आता दूषित हवामानी ! माणसांनी उध्वस्त केले रान सारे नि तोडली झाडे हीरवी भराऱ्या घेण्या जागा नसता ऊरली म्हणून आता गच्ची नि शहरा शिरली ! शहरातही शिरुन सुरक्षित जागा नाही न रहायला झाडं न उडायला आकाश जिकडे पाहावं तिकडे गगनचुंबी इमारती मात्र खास ! आता त्यांनी तरी काय करावं या भल्या मोठ्या बुद्धीमान माणसांसमोर म्हणे अख्ख जगंच माझं मग तो असो गाव की असो शहर ! माणसाच्या बुद्धिला तर तोडच नाही पण हा मुर्खपणा पण काही कमी नाही विज्ञान, भुगोल तर शिकतोयच ना मग का शिरत नाही पर्यावरणाची काळजी यांच्या डोक्यातही ? म्हणे प्रगती करतोय, विकास साधतोय ऑक्सिजन विकत घेऊन, श्र्वास घेणार ना तेव्हा कळेल मृत्यूच्या दारात कुणाला ढकलतोय... - Komal parteki ✍️ ©Wings of words"