(*दिल की बात*) उसे दिल की बात बताना है, मगर ओ अकेले में मिलती नहि कभी, प्यार में उसके पागल हुं, मै प्यार में पागल हो गया हूं कहते हैं मेरे यार सभी ,पर सच तो हम आंजान हैं , अभी नई पहचान है , इक दूजे से दूर है फिर भी दो जिस्म एक जान हैं. उसको पाने के लिए , उसे से दिल लगाने के लिए मै तो हूं राजी अभी, पर ओ हो जाएगी कभी?....................................................................................................... मुझे देखते ही मुस्कुराती है, ओ आंखों से दिल में आती है. फिरभी दिल की प्यास नही बुझती, जब उसकी पल पल याद सताती है. उसे दिल की बताने के लिए , उसे अपना बनाने के लिए, मै तो हूं राजी अभी , पर ओ हो जाएगी कभी? .................................................................................... मित्रानो ज्या वेळी मला सरळ हिंदी बोलता ही येत न्हवत, आणि मी कविता सूचावी म्हणून जिथं डोंगर झाडी आहेत तिथं बसून असायचो. एकदा एका डोंगरा मध्ये तिसऱ्या शतकातील महादेव मंदिराच्या शेजारी कोल्हापूर पासून ४० km अंतरा वर दक्षिण दिसेला शीप्पूर म्हणून एक गाव आहे तिथं मला हे पहिलं कविता न्हवे गाणं सुचलं आणि त्या नंतर एका मागून एक खूप गाणी कविता सुचत गेले. आणि एक गोष्ट विचार कराय लावणारी आहे शंकराला चंद्र आवडतो म्हणून त्यानं मला माझ्या कविता संग्रहाच नाव चांद हे ठेवायची कल्पना सुचवली. कारण पहिलं गाणं त्याच्या मंदीरा शेजारीच सुचलं होत... देव दिसत नाही पण कुठं तरी आहे याची जाणीव या गोष्टी वरून होते. मला हे २ शब्द बोलायचे होते म्हणून अर्द गाणंच पोष्ट केलोय. (*कवी एकाग्र हेगडे*)
©santosh hegde
#MusicLove
