""बरकी" प्रनित कुलुङ राई निर्बल लरखराई रहने मेरो ती पाईलाहरुलाई, "ता-ते, ता-ते" धुनको साथलगाई, कतै कमजोर बनी लड़ी जान्छु कि भनेर, पखार्लसरि बलियो त्यो तिम्रो काँधमा, नफुत्किनेगरि, मलाई बाँधि राख्ने, तिम्रो त्यो बरकी। मेरो त्यो चिख-भित्र लुकेको भु:खलाई बुझी, तिखो स्वरमा कार्ली-कार्ली रूँदा, आफनु दु:ख भुलि, मधुर धुन गाउँदै, मलाई तिम्रो काँधमा बरकीले बेरी, घण्टौ आफुले त्यस बरकीको गाँठोको कष्ट सहि, मलाई आनन्दको सपना दिलाउने, तिम्रो त्यो बरकी, आज देखेर किन लाग्छ हौ ! मलाई किरिकिरी । कति पुछेउ होला, तिम्रो पसिना र मेरो आँशुहरु कति लुकायौ होला, तिम्रो कठिनाई र मेरो भुलहरू, तर आज म बलवान् भएको कि, पातुलो र कमजोर भएको, तिम्रो त्यो बरकी, बेरंग, थोत्रो अनि असाउँदो हुँदा, किन घृणाको बस्तु बन्दैछ ! तिम्रो त्यो बरकी । हुन त म तिम्रो बरकीको ऋणी त छु, तर जिवनको तितो सत्य त यही रहेछ, मेरो अन्धो-निस्ठुरी भावनाहरुले तिम्रो ऋण तिर्न भन्दा, अरूकसैलाई नै मँहगौ उपहार दिन रुचाउँछ, तिम्रो कर्जामा डुबेर पनि, स्वार्थी, लज्जित, अन्धो भावनाहरुले, मेरो कहिले तिर्न नसक्ने रहेछु मूल्य तिम्रो त्यो बरकीको ।"