"कवी आणि कविता या शहाणपणात आठवते बालपण तुझ्यात जगणे तुझ्यात मरणे एकांतात तुझी साथ तु असता साथ मी जातो नभात थोड्या वेदना थोडी संवेदना मी तुझा कवी तु माझी कविता तुला सजवण्यासाठी कोणता अलंकार वापरू आता किती खाडाखोडी किती जोडाजोडी माझ्या पेनाला आहे तुझी गोडी भावना कल्पना याची तुला जोडी हातात जेव्हा लेखणी येती डोळ्यातली अश्रू डोळ्यात सुखती तुटलेल्या मनाला तु जपती तुच खरी माझी सोबती मनातले बोलते सभोवतालच बगते खरे खुरं सांगते तुरळीक ला समजते सुशिल खरात (7378495046) ©Sushil Kharat"