**पावसाच्या सरीत**
तपलेल्या धरेवर निळ्या नभातून,
धारा झरती एकाएकी.
फुलांची वलये लहरताना,
मनांत मंद वारे पिऊन ठेकी.
धुक्यातुनी येतो तो वास कर्दळीचा,
शांततेत निनादतो नदीचा सूर.
त्या पाण्यात तुझ्या पावलांचे स्पर्श,
काळजात गूजले जसे गीतच अर्धसुर.
घननिळ्या माळावर नाचतं हे जांभळं मळं,
झाडाच्या पानातुन टिपे टिपे पडेती पाणी.
जमिनीतुन पाझरणारा एकटा डोळा,
नवख्या सृष्टीचा उठे नवा गाणी.
असाच हा पाऊस मनावर कोसळतो,
प्रत्येक थेंबात आठवणींचा झरा.
आणि साऱ्या साऱ्या जगाशी जुळून,
मी विसरतो आपला पावसाचा बहरा.
माझ्या आतला झरा उसळतो पुन्हा,
नभाच्या त्या लयीवर बिंदु.
पावसाच्या सरीत नवा मी,
पुन्हा कुठेतरी शोधतो स्वतःला, थोडा थेंबु, थोडा झिंदु.
©Pravina Chavan
#peotry /poetry in marathi language
