"চিনাকি চহৰখনৰ বাটে ঘাটে উৰি ফুৰিছে এক অচিন নিচা । মোৰ দুচকুত তুমি আৰু তোমাৰ ওঁঠত মই হাঁহি হোৱাৰে পৰাই মোৰ চহৰত জোনাক ফুলিছে । অনামী আৱেশত আমি উতনুৱা হৈছোঁ । এটি এটি মিনিটৰ মূল্য তোমাক পোৱাৰ পিছতহে বুজিছোঁ । আমাৰ ব্যস্ততাৰ সীমা নাই, কামৰ মাজে মাজে তোমাৰ চহৰলৈ সঘন আহ যাহ এতিয়া মোৰ নিচা । কলিজাত ফুলি উঠা তেজৰঙী পলাশৰ কথা নকলোৱেই বা ! সেউজ চুবুৰীত আমাৰ ৰাগি লগা সময়কণ বুকুত সুমুৱাই ললোঁ । ৰি-ৰিয়াই বাজি থাকিল তুমি ভালপোৱা সেই পুৰাতন সুৰ । ©Hirushima Bora"