એ મારા પપ્પા હતા…
ડગુમગુ નાની નાની ડગલીઓ હુ ભરતો
એનો હાથ મને ત્યારે પડવા ન દેતો
આંગળી પકડીને ચાલતા શીખવતા
તોફાનો સામે લડતા શીખવતા
એ મારા પપ્પા હતા.
સપનાઓ અમારા સાકાર કરવા
સપનાઓ એ પોતાના ભુલી ગયા
વટવૃક્ષ બનીને છાયા આપતા
એના હાથથી અમને એ ખવરાવતા
એ મારા પપ્પા હતા
એક ક્ષણ આજ પણ આપની અનુભુતી થાય
એક ક્ષણ આજ પણ આપની રાહ જોવાઇ જાય
બસ એ છત્રછાયાની જ ઓછપ લાગે
બસ એ ઘરની હર દિવાલો પણ સુની લાગે
એ મારા પપ્પા હતા.
હર પલ યાદ તમારી આવતી
બસ દિલમાં એક જગ્યા ખાલી ખાલી લાગતી
આપની યાદ જ્યારે આવતી
શૌર્ય આંખો મહિએ ધારાઓ બહાર આવતી
એ મારા પપ્પા હતા
એ મારા પપ્પા હતા....