"କଁଅଳ ଶିଶୁକନ୍ୟାର କରୁଣ ଚିତ୍କାର ମୁଁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚାହେଁ , ମତେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଅ.. ମୋ ଇଚ୍ଛା ଦୁନିଆକୁ , ମତେ ଦେଖିବାକୁ ଦିଅ. । ମୁଁ ନିଷ୍ପାପ କନ୍ୟା ଟିଏ , ମତେ ପାପି କୁହନା ମୁଁ ଆଶାର ଦୀପଟିଏ , ମୋତେ ଲିଭେଇ ଦିଅନା. । ମୋ ଜନ୍ମିବା ବୋଝ ନୁହଁ , କାହିଁ ଏତେ ଘୃଣା କର.. ମୁଁ ଡଷ୍ଟବିନ୍ ର ଅଳିଆ ନୁହଁ , କଣ ପାଇଁ ଫିଙ୍ଗିଦିଅ ? ମୁଁ ଗୋଟିଏ ସୁଯୋଗ ଚାହେଁ , ବାସ୍ ଭ୍ରୁଣହତ୍ୟା କରନା ମୁଁ ସେହି ଶିକ୍ଷା ଚାହେଁ , ବାସ୍ ନାରୀତ୍ଵ ହରାଇନା. । ମୁଁ ସମାଜର କଳଙ୍କ ନୁହଁ , କରନା ମୋତେ କଳଙ୍କିତ.. ମୁଁ ଖେଳିବା କଣ୍ଢେଇ ନୁହଁ , ଖେଳନା ମୋ ସହିତ . । ପାଦେ ପାଦେ ଏଠି କାମରାକ୍ଷସ , ସବୁଦିନ ବଳୀ ମୋର କାମୁକ ଭୋକ ମେଣ୍ଟାଇବା , ବଳାକ୍ତାର ମୋ ଶରୀର. । କଳୁଷିତ ଏହି ସମାଜ ରେ , କଳଙ୍କ ଯେ ସବୁ ମୋର.. ନ୍ୟାୟ, ଅନ୍ୟାୟ ବିଚାରେ କିଏ, ଆଇନ ତ ଏଠି ବଧିର । କାମନାର ଏହି ଜଟିଳ ରଜ୍ଜୁରୁ, ମୁକ୍ତି ନାହିଁ କି ମୋର.. କ'ଣ କେବେ ବୁଝିବନି ସମାଜ, ନାରୀ ଜନ୍ମର ସାର । ଭାବନାହିଁ କେହି ଅଭିଶାପ , ଜନ୍ମମୋର ବରଦାନ.. ମୁଁ ବି କାହାର ଭଉଣୀ, ମାଆ, ଏହା କି ତୁମେ ନ ଜାଣ। କନ୍ୟରୂପେ ମୁହିଁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଟିଏ , କରନାହିଁ ଅନାଦର.. ଦୁର୍ଗାରୂପେ ମୁ ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପା, କରନାହିଁ ହତାଦର. । ମୁଁ ନୁହଁ ଅବଳା, ଦୂର୍ବଲା , ଭାବନହିଁ ଶକ୍ତିହୀନ.. ରାଗିଲେ ମୁ କାଳୀ,ଚଣ୍ଡିକା , କରିବି ମୁଣ୍ଡହୀନ. । ©Iswar Meher "