ਜੇਕਰ ਅੱਖੀਂ ਮਰਦੇ ਪੁੱਤ ਮਾਵਾਂ ਦੇ, ਵੇਖਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਜਰ ਜਾੰਦਾ, ਕੰਨੋਂ ਬੋਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ, ਬੁੱਲੀਆਂ ਤੋਂ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾੰਦਾ, ਅੱਜ ਜੋ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਫਿਰਦੇ, ਫੇ ਮੂਹਰੇ ਹੋ-ਹੋ ਝੁਕਣੇਂ ਸੀ, ਜੇ ਅੰਦਰ ਖਾੱਤੇ ਮਿਲਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੱਗ ਧਰ ਜਾੰਦਾ, ਅੰਦਰ ਵਲ੍ਹਦੇ ਭਾੰਵੜ੍ਹ ਨੇਂ ਮੇਂਰੀ ਰੁਹ ਨੂੰ ਸ਼ੇਕ ਪੁਚਾਇਆ ਏ, ਜੇ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਲੈ-ਦੇਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਅੰਦਰੋਂ-ਅੰਦਰੀ ਠ੍ਹਰ ਜਾਂਦਾ, ਮੈਂ ਬਾੱਟੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਘੋਲ-ਘੋਲਕੇ ਅਮਰ ਪਤਾੱਸੇ ਪੀੱਤੇ ਨੇਂ, ਜੇ ਪਿੱਲੇ ਘੜ੍ਹੇ ਦਾ ਪਾਣੀਂ ਹੁੰਦਾ , ਹੁਣ ਤਿੱਕ ਕਦ ਦਾ ਝਰ ਜਾੰਦਾ।। ਕਾਲਾ ਪਲੰਬਰ ਕੁਰੰਗਾਵਾਲੀ ©ਤਾਜੇਂਦਰ ਕਾਲਾ

27 View