"માનવતા માનવતા મહેકાવીએ ચંદન થી વંદન શીતળ છે, એવું કદી નાં ભુલીએ, માનવને મમતાનાં આપણ, ચાલો પાઠ શીખવીએ. આપણ માનવતા.... સદીઓથી જે પ્રકિશ આપે, એ ભાણને કાં ભુલીએ, શીતળતા સૌમાં ભરી દે, એવા ચંદ્રને ચીતરીએ. આપણ માનવતા.... વટેમાર્ગુનો વિસામો છે , એ વૃક્ષને કાં વિહરીએ, ફોરમ તો ફુલોની કેવી ? જગ મહેકાવી દઇએ. આપણ માનવતા.... ખડખડ ઝરણા નદીનાળા, પ્રકૃતિને પરહરીએ, ખારો કહીને સદાય નીંદીએ,તોય મોતીને વરીએ. આપણ માનવતા.... મહાવિચીત્ર માનવ એમાં,અહમ ઉર નાં ધરીએ, નિમર્ળને નિખાલસતાથી, "સ્નેહ" સમર્પિત કરીએ. આપણ માનવતા...."