રાધા પુછે છે કૃષ્ણને... બંઘ કરી લીધા કેમ તે આમ આતમ ના ઓરડા... તારી આંખના ભીજાણી કેમ મને આમ છોડતાં.. ગોકુળ,મથુરા,વ્રજ હવે કયાં શોધું તારા ઠેકાણાં... વાંસળીના સુરના એંધાણે શોધું છું તારા સરનામાં.. રુદન મારું ના સમજ્યો તું શીદ ને ઓ કાહના... આમ મુજથી તુ અંતર ના રાખ મારા વહાલા ... ©Rahul solanki

Rahul solanki

રસ્તો રોકીને ભલે બેઠા છે લોક, એ વચ્ચેથી જરાક દુર થઇ જાવું છે.. વિખરાયેલા રેતના ઢગલાઓ ને જરા ફરીથી આજે મહાલવું છે... અશ્રુઓના એ ઉંડા ખાબોચીયામાં વહેણ બની તરતા થઈ જાવું છે, ભુસાયેલી યાદના ચિત્રફલકને ફરીથી કાગળમાં આજ કંડારવું છે... ©Rahul solanki

Rahul solanki

દુરથી ઉડતી રેતમાં , ધુંધળી સાંજની એ વેળા, રુદન ભરેલા હૈયાને સંભાળે હાસ્યના એ રેલા, બાંધ્યા અને છોડયા વ્યસ્ત સંબંધોના એ છેડા, એકલતાના કીનારે શોધો સુના જીંદગીના મેળા... સંબંધોના ગણિતમાં કયાં કોઈ સાચા ને કોઈ ખોટા?? મુકીને જંજાળ જુઓ, તમે આતમથી પણ મોટા... ©Rahul solanki

Rahul solanki

ધરની ખાલી અગાશી માં કોઈ સાદ પડે ને સાંભરુ હું તને.. હૈયાના ધબકારમાં કયાંક હું સાંભળું છું તને... વણકહેવાયેલ શબ્દો ને વાંચા આપતો જાઉં છું બધે, હૈયાં ના ધબકાર મા હવે બસ સાંભળું છું હુ તને.... અહેસાસ કોઈ જાણે અનેરો એમ માણું છું ઘણે.. વાત જો કયાંક તારી હોય તો હરખાવું હું મુંગા મને... ©Rahul solanki

Rahul solanki