लालपरीचा प्रवास गर्दीमधला प्रवास होता, जायचं की नाही प्रश्न मोठा? दिमाखात उभी लालपरी, वाटलं पोहचवेल का मला घरी ? सुरू झाला मग बसचा प्रवास, धो-धो पावसाचा वेगळाच त्रास. खिडकीतून आत पावसाच्या सरी, हळू-हळू चाले लालपरी. वळणा-वळणांचा रस्ता,रस्तामधील चढण, खिडकी बाहेरील निसर्गात अडकले मन. काय तो निसर्ग,काय ती झाडे सगळं डोळ्यात साठवून मी जाई पुढे . चालता चालता लालपरी मध्येच होई बंद, लागला होता तिलापण निसर्गाचा छंद. पुन्हा मग दिमाखात चाले लालपरी, घाटातून ती चालतांना वाटे खूप भारी . तिलाच माहीत रस्त्यावरील खड्डे किती खाली, तिलाच माहीत किती मैल धावून ती आली ! धावून-धावून शेवटी ती गाववेशीवर पोचली, बघून माझ्या गावाकडं स्वतःशीच ती हसली. अडथळ्यांना पार करून चाले लालपरी, छत गळत असून पण मला वाटली भारी . असा हा लालपरीतील आठवणींचा प्रवास, वाटला जरी त्रास ,तरी असतो मात्र खास ........ -हर्षल दत्तात्रय चौधरी ©Harsh

Harsh

White आयुष्याच्या प्रवासात भेटतात माणसे अनेक, त्यातील माझ्या जीवनातील तुम्हीही एक. ईश्वराच्या कृपेनें खूप पुढे जा, पुढे जाता जाता एकदा मागे वळून पहा.... ✨Good Night ✨ ©Harsh

Harsh

किती पाहावी ती वाट, सारा दिवस आणि रात. मनात येई काहूर , कधी होई ती पहाट .... ✨Good night ✨ ©Harsh

Harsh

'फक्त लिहायचा एक छोटासा निबंध' (पोर्शे कार अपघात ) पैशाच्या धुंदीपायी डोक्यात यांच्या नशा , पैशाच्या धुंदीपाई उद्धट यांची भाषा . कोणालाही उडवायचं होऊनिया बेधुंद , कारण,फक्त लिहायचा एक छोटासा निबंध... मरणारे मरतात,रडणारे रडतात , जामीनावर हे रात्रीत बाहेर पडतात . पिझ्झा,बर्गर खाऊन साजरा करतात आनंद , कारण,फक्त लिहायचा एक छोटासा निबंध... पैशाच्या मोहापायी विकला जातो न्याय, निर्दोष असून आमच्यावर होतो मग अन्याय . 2 बळी घेऊन सुध्या होत नाही दंड, कारण,फक्त लिहायचा एक छोटासा निबंध... घरच्यांचा धाक नाही,पैसे द्यायला माप नाही , पोर्शे चालवणार,दारू पिणार मीच आहे भाई. पैसे देऊन सगळ्यांचे तोंड करणार बंद, कारण,फक्त लिहायचा एक छोटासा निबंध... दारू पिणारे पीत राहणार ,गुन्हे ही होत राहणार . निरपराधी माणसांची ,पुन्हा शिकार होणार . कधी उघडतील आमच्या न्यायव्यवस्थेचे डोळे ? कधी थांबतील असे निबंध लिहायचे चाळे !.... -हर्षल दत्तात्रय चौधरी ©Harsh

Harsh

एकांत जशा दुरावती वाटा मना वाटे एक खंत, विसरुनी पुन्हा सारे मन होई शांत. आनंदाला नाही सीमा,दुःख येती अनंत, स्वतःलाच जोडू स्वताशी हवा मग एकांत. मनामनांत फिरत असते विचारांचे चक्र, कधी जाते भरकटून तर कधी एकाग्र. विचारांच्या दुनियेचा नाही हो अंत, मन शांत करण्यासाठी हवा मग एकांत. जीवनाच्या या समुद्रात पाण्याएवढ्या इच्छा, रोज या मनाच्या नवनवीन अपेक्षा. कधी खवले हा जीवनसमुद्र,तर कधी संथ. किनाऱ्यावर येण्यासाठी हवा मग एकांत. सतत चिंता-सतत काळजी रोज नवं वेगळं, एकाच चक्रात फिरत आहे बघा जग सगळं. सोडा चिंता धनाची,जीवन होईल उत्क्रांत. हर्षित या जीवनासाठी हवा मग एकांत. पाहावे आकाशी-बोलावे सागराशी बसुनिया निवांत, प्रश्न सुटती-उत्तर मिळती हवा मग एकांत, हवा मग एकांत...... -हर्षल दत्तात्रय चौधरी ©Harsh

Harsh

विरह विरहाचे ते क्षण,अडकलेले माझे मन. मागे राहिली फक्त,एक वेगळी आठवण. आठवणींचे ते क्षण जीवनाचा हा प्रवास, नकळतपणे झाला आज परत तोच भास. जुन्या जुन्या आठवणी-जुने ते संवाद, चित्र बदललं सारं राहिला फक्त वाद. सुरू झाली मग विरहाची ती भाषा, बदलली सारी स्वप्ने बदलल्या साऱ्या दिशा. नकळत जीवनात येतात विरहाचे क्षण, विरहावाचून अधुरे असते आपले जीवन. विरह घेतो आपल्या जीवनामध्ये जागा , वेगळा होतो पतंग-वेगळा होतो धागा. विरह तो प्रेमाचा,विरह तो नात्यांचा, विरह असतो आपल्यातील वेगवेगळा मतांचा. विरहाचा प्रवासमुळी असतोच असा वेगळा, विरहाचे गीत गाई जणू काही कोकिळा. विरहाचे ढग जाती जेव्हा फुटून, आनंदाच्या धारांनी कंठ येतॊ दाटून. 'विरहाचा अंत होई मन शांत' नको देऊ विरहा तु हा एकांत , तु हा एकांत....... -हर्षल दत्तात्रय चौधरी ©Harsh

Harsh